|
Nieuwkerken, 20
november 2001
Eindarrest inzake kortgeding buurtbewoners tegen MIWA-afvalverbrandingsoven.
Vandaag, dinsdag
20 november te 13u30, maakt het
Hof
van Beroep te Gent (17e kamer) het
eindarrest bekend over de verdere
exploitatie van de MIWA-afvalverbrandingsoven
te Sint-Niklaas. Dit arrest zal
vermoedelijk een datum uitspreken tegen wanneer een stikstoffilter moet
geplaatst worden. Daar MIWA in de toekomst afziet van verdere
investeringen en dus niet langer meer de intentie heeft deze stikstoffilter te
plaatsen, zal deze datum de facto de sluitingsdatum betekenen van de
MIWA-afvalverbrandingsoven.
In het tussenarrest
van 28 juni 2001 zegt het Hof van Beroep dat
- een gezond
leefmilieu bij uitstek een collectief belang is
- dat het College
van burgemeester en schepenen van de Stad Sint-Niklaas niet in rechte is
opgetreden, in weerwil van een uitdrukkelijke verzoek op de
gemeenteraadszitting van 26 februari 1999
- de statuten van de
intercommunale MIWA, waarvan de stad hoofdaandeelhouder is, haar nooit kunnen
ontslaan van haar wettelijke en fundamentele verplichtingen zoals die in art.
135§2 van de Nieuwe Gemeentewet zijn bepaald, o.m. het waken over de
gezondheid van de inwoners.
- gelet op het preventieve
luik in het artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 door het Hof ook moet
worden nagegaan of er geen ernstige dreiging bestaat voor een inbreuk op één
of meer bepalingen van wetten, decreten, ordonnanties, verordeningen of
besluiten betreffende de bescherming van het leefmilieu
- er op heden geen
absolute zekerheid bestaat dat de exploitatie van een huisvuilverbrandingsoven
geen enkel gezondheidsrisico inhoudt voor de omwonenden.
Diverse wetenschappelijke studies evenals het daarover quasi permanent gevoerd
maatschappelijk debat tonen aan dat het een delicate en controversiële
aangelegenheid betreft
- op MIWA de
stringente verplichting rust een zo groot mogelijke veiligheidsmarge in acht
te nemen. Een dergelijke verplichting is een toepassing van het
"beginsel van het preventief handelen" dat
voorschrijft dat men moet optreden om milieuschade te voorkomen eerder
dan de schade achteraf te moeten herstellen. Evenzeer is een
dergelijke verplichting een toepassing van het "voorzorgsbeginsel"
dat betekent dat men niet moet wachten op een wetenschappelijke consensus om
bepaalde potentiële gevaren voor het milieu en voor de volksgezondheid aan te
pakken
- omwonenden zijn
gerechtigd op een adequate en zo groot mogelijke bescherming van hun
gezondheid. Een daarbij aansluitende rechterlijke controle
kadert in de preventieve werking van de wet van 12 januari 1993. Die
controle slaat op de door MIWA aangewende middelen ter voorkoming van
milieuschade, en op de vraag of het gaat om de "best beschikbare
technieken" zoals haar door de vergunningverlenende overheid dwingend
werd opgelegd.
Op 25 augustus 1999 werd
de voorstudie tot plaatsing van een stiksof-filter (gedaan in opdracht van
MIWA) beëindigd. Met betrekking tot het "beginsel van het
preventief handelen" in casu de plaatsing van een
stikstoffilter, verklaart de voorzitter van MIWA, M. De Cuyper
Jo,
voor het Hof van Beroep op 23 oktober 2001 :"dat er tussen 25 augustus 1999 (datum voorstudie) en de
vergadering van de raad van bestuur op 3 juli 2001 het al dan niet plaatsen
van filters nooit expliciet op de dagorde vermeld is
geworden.
Eind 1997 werd de
werkgroep afvalverbrandingsoven Sint-Niklaas opgericht. De
gezondheidsproblemen veroorzaakt door de afvalverbrandingsoven werden
bestudeerd en gebundeld. Desondanks de talrijke gezondheidproblemen en
de talrijke milieuovertredingen bleef het stadsbestuur van Sint-Niklaas
weigeren de afvalverbrandingsoven te sluiten. Naast talrijke protestacties en optochten
hebben de omwonenden
van de verbrandingsoven te Sint-Niklaas, in samenwerking met ABLLO
(een regionale milieuvereniging), de intercommunale MIWA op 18 juni
1999 gedagvaard voor de rechtbank van eerste aanleg te Dendermonde. De
omwonenden worden bijgestaan door raadsman Hans Van Dooren, Hamme.
Omwille van de talrijke gezondheidsproblemen (zie
rapport over de gezondheidsimpact van de MIWA-verbrandingsoven)
eisen de omwonenden de onmiddellijke sluiting van de
afvalverbrandingsoven. De afvalverbrandingsoven ligt in een woonwijk én
op 2 km van het stadscentrum. MIWA eist op haar beurt 50.000 BEF
van de omwonenden wegens het voeren van een tergend en roekeloos geding.
Op 6 oktober 1999 werd door de rechter in eerste aanleg de vordering
ontvankelijk verklaard en werd een deskundige aangesteld. Deze moest
nagaan of er geen inbreuken bestonden op de regelgeving betreffende de
bescherming van het leefmilieu. De intercommunale MIWA weigerde deze
expert te provisioneren. Daar de omwonenden over onvoldoende
financiële middelen beschikten om de expert aan het werk te zetten, zijn zij
op 22 juni 2000 in beroep gegaan tegen het vonnis
in eerste aanleg.
Huidige politieke situatie.
Vóór de
gemeenteraadsverkiezingen beloofde de SP (Freddy Willockx) de oven te zullen
sluiten in 2001, ten laatste 2002. Zo stond het ook vermeld in
het SP-verkiezingsprogramma. Enkele maanden na de verkiezingen werd de
termijn voor sluiting reeds verschoven naar 2003 (bij monde van SP-schepen
Schoeters). Nu, een half jaar na de gemeenteraadsverkiezingen zegt SP
burgemeester Freddy Willockx pas te zullen sluiten eind
2004, uiterlijk 2005 (De SP pleegt dus woordbreuk). In
werkelijkheid wil men de oven pas sluiten als de Europese stikstofrichtlijn
in voege treedt (eind 2005), met als
gevolg dat MIWA een stikstoffilter zal moeten plaatsen. Kostprijs
ong. 150.000.000 BEF. Daar de oven momenteel met verlies werkt, kan
men deze investering niet meer betalen. Sinds
Freddy Willockx burgemeester is weigert hij te spreken met onze
werkgroep over de problematiek milieu en gezondheid.
Frappant aan deze hele
zaak is dat de afvalverbrandingsoven,
gelegen in het stadscentrum, ook van
de hogere overheid mag verder
werken tot 2004-2005 zonder stikstoffilter, goed wetende dat dit de
gezondheid van de omwonenden schaadt.
Met andere
woorden : de vervroegde sluiting van de MIWA-afvalverbrandingsoven
heeft niets te zien met de erkenning van de gezondheidsproblemen of met een
gezondheidsbeleid. Wel met financiële rendabiliteit. Dit is pas
echt verontrustend
Vlaams
Platform Milieu en Gezondheid
www.milieugezondheid.be |